Omdat ik zelf weet hoe het voelt om jezelf kwijt te raken in ‘moeten’, help ik nu anderen om zichzelf terug te vinden – en van daaruit te gaan leven én ondernemen op hun eigen voorwaarden.

Ik ben Arlette. Geen standaardtherapeut, geen brave volger van het systeem – maar een vrouw die haar eigen weg is gegaan. Vaak dwars door diepe levenservaringen heen.

Mijn leven bracht me verlies, ziekte, uitputting, schuldgevoel en vragen zonder antwoord. Maar ook: groei, innerlijke kracht, vrijheid en een dieper weten. Ik ben niet gaan roepen om gehoord te worden. Ik ben stil geworden. Ben gaan luisteren. Naar mijn lijf, mijn verdriet, mijn intuïtie.

En toen wist ik: ik ben hier om het anders te doen. Om niet meer te pleasen, te rennen of te vechten. Maar om te voelen, te kiezen, en te begeleiden vanuit rust en stevigheid.

Vandaag de dag begeleid ik mensen die – net als ik – niet meer passen in het oude systeem. Mensen die diep vanbinnen weten dat het anders moet. Die niet nóg een trucje willen leren, maar willen thuiskomen in wie ze werkelijk zijn.

Mijn aanpak is intuïtief, systemisch en lichaamsgericht. Ik werk op het snijvlak van trauma, transformatie en bezieling. Al meer dan 17 jaar in mijn eigen praktijk als BATC-complementair therapeut – een label dat de zorgverzekeraar herkent, maar dat lang niet de lading dekt van wat ik werkelijk doe.

Dan kunnen we keuzes maken die echt
goed voelen

Waarom koos ik dit pad

Toen ik 21 was, verloor ik mijn vriend door een auto-ongeluk. We gingen uit elkaar met ruzie – en hebben het nooit meer kunnen goedmaken. Die pijn, dat schuldgevoel… ik droeg het jaren met me mee.

Later verloor ik ook mijn schoonvader en schoonzus aan kanker. En toen ik zelf lichamelijk instortte – overspannen, met hevige aangezichtspijn – wist ik: dit moet anders. Mijn lichaam schreeuwde al die tijd iets dat ik nooit had durven horen.

Vanaf dat moment begon de weg naar binnen. Via yoga, voeding, therapieën, opleidingen, vallen, opstaan, opnieuw beginnen. Niet altijd licht. Niet altijd mooi. Maar wél écht.

En nu?
Nu sta ik stevig. Als vrouw, moeder, vriendin én mens. Met mijn zekerheden én onzekerheden. Ik weet: wat er ook komt, ik kom er wel weer uit.

 Mijn lijfspreuk is:

Molon labe

Dit is Grieks voor 'Come and get me'.

We maken niet zomaar iets mee. Soms begrijpen we pas later waarom. Soms ook nooit. Maar altijd kunnen we kiezen: wil ik hierin blijven hangen, of kom ik weer in beweging?

Ik geloof dat elke dag een kans is om opnieuw te beginnen.

Wanneer begin jij?

 Blijf niet langer wachten en bel me. Er is echt meer mogelijk.